कितीक् हळवे

कितीक् हळवे, कितीक् सुंदर, किती शहाणे आपूले अंतर
त्याच जागी त्या येऊन जाशी, माझ्यासाठी... माझ्यानंतर

अवचीत कधी सामोरे यावे
अन् श्वासांनी थांबून जावे
परस्परांना त्रास तरीहि, परस्पराविण ना गत्यंतर

मला पाहुनी दडते-लपते,
आणिक तरीहि इतूके जपते
वाटेवरच्या फुलास माझ्या लावून जाते हळूच फत्तर

भेट जरी ना ह्या जन्मातुन,
ओळख झाली इतकी आतून
प्रश्न मला जो पडला नाही त्याचेही तुज सुचते उत्तर

मला सापडे तुझे तुझेपण,
तुझ्या बरोबर माझे मीपण
तुला तोलुनी धरतो मि अन्, तु ही मजला सावर् सावर

मेघ कधी हे भरुन येता,
अबोल आतून घुसमट होता
झरते तिकडे पाणि टप् टप् अन् इकडेही शाई झर् झर्

- संदीप खरे