पहाटे पहाटे मला जाग आली
तुझी रेशमाची मिठी सैल झाली!
मला आठवेना...तुला आठवेना...
कशी रात्र गेली कुणाला कळेना.
तरीही नभाला पुरेशी न लाली!
गडे हे बहाणे,निमित्ते कशाला?
असा राहू दे हात माझा उशाला
मऊमोकळे केस हे सोड गाली!
कसा रामपारी सुटे गार वारा
मला दे उशाशी पुन्हा तू उबारा
अता राहू दे बोलणे,हालचाली!
तुला आण त्या वेचल्या तारकांची,
तुला आण त्या जागणाऱ्या फुलांची;
लपेटून घे तू मला भोवताली!
तुझी रेशमाची मिठी सैल झाली!
मला आठवेना...तुला आठवेना...
कशी रात्र गेली कुणाला कळेना.
तरीही नभाला पुरेशी न लाली!
गडे हे बहाणे,निमित्ते कशाला?
असा राहू दे हात माझा उशाला
मऊमोकळे केस हे सोड गाली!
कसा रामपारी सुटे गार वारा
मला दे उशाशी पुन्हा तू उबारा
अता राहू दे बोलणे,हालचाली!
तुला आण त्या वेचल्या तारकांची,
तुला आण त्या जागणाऱ्या फुलांची;
लपेटून घे तू मला भोवताली!
- सुरेश भट
No comments:
Post a Comment