हरल्यासारखे चालायचे

हरल्यासारखे चालायचे
खांदे पाडून खांदे पाडून
बोलल्या सारखे बोलायचे
एवढे सोडून तेवढे सोडून

रस्त्यावर उडवतो कोण तरी कुणा तरी
लाख माशी घोन्गावते विझलेल्या दीपावरी
पुन्हा तेच जाळायचे एक नवे झाड तोडून

गळ्यातून घुसमटतो कफ माझ्या म्हातार्‍याच्या
एक नवा जीव रडे घरातून शेजार्‍याच्या
दोन्ही वेळा पाहायचे डोळे फाडून डोळे फाडून

फक्त दोन शुष्क हात आणि भाळावर घाम
जगण्याचे रामायण आणि हरवला राम
उरातल्या वनवासी फिरे आशा लाज सोडून

तूच दिले पावसाळे उन्हाळे ही दिले तूच
उत्तरे ही तुज ठावे प्रश्न मांडणारा तूच
आम्ही काय करायचे फक्त उभे हात जोडुन

- संदीप खरे