आताशा मी फक्त

आताशा मी फक्त रकाने दिवसांचे भरतो
चाकोरीचे खरडून कागद सहीस पाठवतो

व्याप नको मज कुठला ही अन् ताप नको आहे
उत्तर कुठले मुळात मजला प्रश्न नको आहे
या प्रश्नाशी अवघ्या परवा करार मी केला
मी न छळावे त्यांना त्यांनी छळू नये मजला
बधीरतेच्या पुंगीवर मी नागोबा डुलतो

आता आता छाती केवळ भीती साठवते
डोंगर बघता उंची नाही खोली आठवते
आता कुठल्या दिलखूष गप्पा उदार गगनाशी
आता नाही रात्र ही उरली पूर्वीगत हौशी
बिलन्दरीने कलन्दरीची गीते मी रचतो

कळू ना येता जगण्याची या इवलीशी त्रिज्या
बुडून जाती अत्तरापरि जगण्याच्या मौजा
दारी नाही फिरकत कुठला नवा छंद चाळा
राखण करीत बसतो येथे सदैव कंटाळा
कंटाळ्याचा देखील आता कंटाळा येतो

- संदीप खरे