प्रिये ये निघोनी - ऊन्हवेळा

नको ओढ लाऊन घेऊ ऊन्हाची
जसे पारधी हे तसे तीर् तोचि
दिसांमागुनी गे पिसे दग्ध होती
भरारी पडे मृत्यूकेशीच अंती

तसे उन्ह मार्गात होतेच माझ्या
पदांशी भुमी तप्त होतीच माझ्या
परंतु तुझे हात हातात आले
व्यथाचे तळे ग निलेशार झाले

न ठावे किती वेळ चालेल खेळ
न ठावे किती चावी या माकडाची
जशी ओढती माळ तैशीच मोजू
भली लांब जपमाळ फुटक्या क्षणांची

फुला या उन्हाचा तुला ठाव नाही
बरे तप्त देशी तुझा गाव नाही
म्हणोनि तुझे ओठ गातात ओले
तुझ्या नेत्री निष्पापता घेई झोली

प्रिये ये निघोनी घनांच्या कडेने
मला एकटेसे….
- संदीप खरे