झरे मेघ आभाळी जेव्हा
भान हरपुनी चिंब भीजावे
थेंबांचे इवलाले मोती
तळहातावर झेलुन घ्यावे
झरे मेघ आभाळी जेव्हा
मातीच्या गंधात भीनावे
धरून बोट वाऱ्याचे अलगद डोंगर माथे चुंबुनी यावे
झरे मेघ आभाळी जेव्हा
पाउसवेडा पक्षी ह्वावे
क्षितिजावरल्या इंद्रधनुच्या
रंगामध्ये रंगुन जावे
झरे मेघ आभाळी जेव्हा
हळूच हिरव्या रानी जावे
ठायीठायीचे हिरवे यौवन
गात्रामध्ये भरून घ्यावे
आणि यातलं काहीच जमत नसेल तर...............
झरे मेघ आभाळी जेव्हा
क्षणभर अपुले वय विसरावे
नाव कागदी घेउन हाती खुशाल डबक्याकाठी रमावे.
No comments:
Post a Comment