काळ्या मोत्यांपरी नेत्र हे ! ओठ माणकांपरी !
सुवर्ण ओतुन घडली काया ! कुंतल रेशीमसरी !
संगमर्मरी पोट नितळसे ! घट मोहाचे वक्षी !
अवघड वळणे घेवुन फिरली तारुण्याची नक्षी !!
वळणावळणावरी चोरटे नेत्र पाजळून जागे
आणि तनुवर मिरवित खजिना तुला फिरावे लागे
असे दागिने जडले बाई मोलाचे तव देही
जन्मभराची जोखीम झाली ! कुणा कल्पना नाही !!
- संदिप खरे
No comments:
Post a Comment