आनंदाचा मंत्र

एक चोर नदी काठच्या घरात शिरला रात्री 

खूप काही मिळेल त्याला अशीच होती खात्री 

रित रिकाम घर सार फक्त कोरी पान 

काही वरती लिहिल्या होत्या कविता काही छान

एक कवी छोटा मोठा राहत होता तिकडे 

कविते सोबत जोडत होता आयुष्याचे तुकडे 

चोर बिचारा शोधून थकला काहीच नव्हत घरात

तितक्यात कवी येवुन उभा राहिला कुठूनतरी दारात 

हसून म्हटला, मित्र रित्या हाती जाऊ नकोस 

दुरून आला असशील तू निराश होऊ नकोस

जाण्याआधी सोबत आता माझे कपडेच घेऊन जा 

जाण्याआधी सोबत दोन घास खाऊन जा

असे म्हणून त्याने त्याला कपडेच दिले काढून 

समोर त्याच्या जाऊन बसला भाजी-भाकरी वाढून 

चोर चकित, कपडे घेऊन धुम्म गेला पळून 

अंधारातुनही पडताना पाहिलं नाही वळून 

कवी तसाच नागडा मग खिडकीत येऊन बसला 

कोजागिरीचा चंद्र पाहून मनात हसून म्हटला 

मला त्याला आनंदाचा मंत्र द्यायचा होता

माझ्या खिडकीमधला अख्खा चंद्र द्यायचा होता....

- सौमित्र