मन चिंब पावसाळी

मन चिंब पावसाळी झाडात रंग ओले
घनगर्द सावल्यांनी आकाश वाकलेले
पाऊस पाखरांच्या पंखात थेंबथेंबी
शिडकाव संथ येता झाडे निळी कुसुंबी

घरट्यात पंख मिटले झाडात गर्द वारा
गात्रात कापणारा ओला फिका पिसारा
या सावनी हवेला कवळून घट्ट घ्यावे
आकाश पांघरोनी मन दूरदूर जावे

रानात एककल्ली सुनसान सांजवेळी
डोळ्यात गल्बताच्या मनमोर रम्य गावी
केसात मोकळ्या त्या वेटाळुनी फुलांना
राजा पुन्हा नव्याने उमलून आज यावे

मन चिंब पावसाळी मेंदीत माखलेले
त्या राजवंशी कोण्या डोळ्यात गुंतलेले

   - ना. धों. महानोर

पाणवठ्यावरच्या बायकांप्रमाणे...

प्रत्येक कविता लिहीताना
मला वाटतं
कुठल्यातरी देशात
कुठल्यातरी भाषेत
नक्कीच अशी कविता लिहून झाली असेल,
मग मी नवीन असं काय लिहीणार
तरीही स्वत:ची आदळ आपट करीत
शाळकरी पोरासारखे शब्द गिरवत राहतो,
खोप्याबाहेर तोंड काढून बघणारया
पिलासारखी एक आशा असते,
कधी ना कधी
या सारख्या चेहरयाच्या कविता
एखाद्या कविसंमेलनात
अचानक एकमेकींना भेटतील,
ओळखीचं हसतील,
कविता वाचन संपल्यावर कवीलोक
मानधनाचं पाकीट सांभाळत
फ़ेसाळलेल्या ग्लासासमोर खिदळताना,
या सगळ्या सोशिक कविता
बाहेरच्या पायरयांवर बसून
एकमेकींचे हात हातात घेऊन
सुख-दु:खाचं बोलतील

पाणवठ्यावरच्या बायकांप्रमाणे...

- दासू वैद्य

रानभूल...

मन उमजत नाही

खोल पाणी डोहात

लपलेले काही आत ज्ञात अज्ञात

ते शोधू जाता अडखडते पाऊल

या कातरवेडी पडते रानभूल...

घनदाट धुक्यातून हरवून गेली वाट

घनगर्द सभोवती जंगल हे सन्नाट

पावलो-पावली जाणवते चाहूल

या कातरवेडी पडते रानभूल...

हा एक मसीहा घुसमटत्या अंधारी

छेडीतो अनामिक भय कंपाच्या लहरी

भवताली धुरकट भग्न गुढ झाकोळ

तिमिराच्या पहरी पडते रानभूल...

- श्रीरंग गोडबोले

क्षणभर विश्रांती

क्षणभर विश्रांती या जगण्यासाठी
क्षणभर विश्रांती मोहरण्यासाठी
विरलेल्या नात्यांना विझलेल्या आशांना
चुकलेल्या वाटानाही समजावून घेण्यासाठी
क्षणभर विश्रांती...

दूरची वाट अन स्वप्नातली दूर गावे
जायचे नेमके कोठे कुणाला न ठावे
थांबती, संपती जुळती नव्या रोज वाटा
सूर त्यांच्यासवे या जीवनाचे जुळावे
विरलेल्या नात्यांना विझलेल्या आशांना
चुकलेल्या वाटानाही समजावून घेण्यासाठी
क्षणभर विश्रांती...

आवरावे जरा बेभानल्या पावलांना
सावरावे जरा स्वप्नाळल्या लोचनांना
गीत ओठी नवे घेवूनी या जीवनाचे
गुंतवावे जरा भांबावलेल्या मनाला
विरलेल्या नात्यांना विझलेल्या आशांना
चुकलेल्या वाटानाही समजावून घेण्यासाठी
क्षणभर विश्रांती..

- गुरु ठाकूर